Tussen al het nieuws over de coronacrisis door was ik vanmorgen vroeg op RTV Utrecht te beluisteren met een kort interview over mijn Twitterrondleidingen over Paushuize.
Omdat Paushuize van de Provincie Utrecht is gesloten in verband met de coronacrisis, deel ik als conservator wekelijks de leukste inkijkjes. Een virtuele rondleiding (ook te volgen via Twitter), met beeldmateriaal van het Centraal Museum, het Utrechts Archief en het Catharijneconvent. Eerste deel: de portretten van paus Adrianus VI.
Foto: Provincie Utrecht
Dit vermoedelijk 18e-eeuwse portret van paus Adrianus VI hangt in de hal van Paushuize. Het is een (niet exacte) kopie naar een portret door Jan van Scorel. Hij was evenals Adrianus afkomstig uit Utrecht, en werd benoemd als opzichter van de kunstcollectie in de Belvedère in Rome.
Verschillende bronnen vermelden dat Van Scorel een aantal portretten van de paus schilderde. De Venetiaanse gezant Sanuto schreef in 1523 dat een jonge Nederlandse schilder bezig was aan 2 portretten van de paus, en dat deze zo goed op hem leken dat het was alsof men hem zelf zag.
Foto: Centraal Museum, Utrecht
De oorspronkelijke portretten van Van Scorel zijn verloren gegaan. Wel zijn er verschillende kopieën bekend van de compositie van in elk geval één van de portretten, o.a. in het Aartsbisschoppelijk Paleis en het Centraal Museum.
Foto: Wikimedia Commons
Het portret past in een traditie van pauselijke portretten die teruggaat op het portret van Paus Julius II door Rafael, ca 1511-1512. Rafael brak met de manier waarop hiervoor pausen geportretteerd werden (frontaal, of knielend en profil). Julius is driekwart afgebeeld, zittend.
Ook nieuw was de intieme, meer persoonlijke manier waarop de paus werd afgebeeld: in gedachten weggezonken. Deze manier van pauselijke portretkunst werd de nieuwe standaard, twee eeuwen daarna nagevolgd door kunstenaars als Sebastiano del Piombo en Diego Velázquez.
Foto: Catharijneconvent, Utrecht
Er zijn meer portretten van Adrianus in Paushuize. Een mooie serie schilderijen van belangrijke scènes uit zijn leven, geschilderd door Dionys van Nijmegen in 1763, hangt in de Adrianussalon. Het is een bruikleen van het Catharijneconvent.
Foto: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed, Amersfoort
Ze zijn oorspronkelijk gemaakt voor de ‘Pauszaal’ in het huis op de plek van Adrianus’ geboortehuis (hoek Oudegracht/Brandstraat, vanaf 1868 de meisjesschool Paus Adriaan). Een vroegere eigenaar had deze levensgrote schilderingen laten aanbrengen, als eerbetoon.
Foto: Ciao Tutti
Adrianus heeft nooit in Paushuize gewoond. De enige paus die er ooit is geweest, is Johannes Paulus II in 1985. In de Adrianussalon herinnert een foto aan dit historische moment. Dit bezoek ging gepaard met een storm van kritiek, demonstraties en geweld.
Nederland begin jaren 80: tanend kerkbezoek, hevige demonstraties tegen alles wat gezag uitstraalde en minimale steun vanuit de Nederlandse katholieken voor het Vaticaan. De paus was op zijn zachtst gezegd niet populair, en zijn bezoek aan Nederland verliep dan ook zeer onrustig.
In Paushuize ging paus Johannes Paulus in gesprek met andere kerkvertegenwoordigers. Een sfeerbeeld: de ramen waren de dag ervoor aan diggelen geslagen en de omliggende straten waren afgezet. Tijdens zijn afscheid liet hij echter niks blijken van de kille ontvangst in Nederland.
Hij verwees naar zijn Utrechtse voorganger: ‘Als uw illustere landgenoot Paus Adrianus VI op dit ogenblik in mijn plaats het woord tot u kon voeren, zou hij alleen maar zijn rechtmatige trots en zijn gelukwensen kunnen uitspreken […]’.
Het kan niet anders of paus Johannes Paulus II bezat evenveel diplomatieke kwaliteiten als paus Adrianus VI gehad moet hebben. 😉
Tot zover de rondleiding vandaag. Tot volgende week!
Tijdens Open Monumentendag was Paushuize weer de hele dag gratis toegankelijk. Zo’n 600 mensen kregen een rondleiding, die elk kwartier van start gingen. Nog veel meer mensen genoten op de zonnige binnenplaats van de muziek van het Provinciekoor, lezingen door Wybo Heere over de geschiedenis van Paushuize, een expositie met foto’s uit het Utrechts Archief over de wachthuisjes van Paushuize en verse koffie, gezet door Café la Rue.
Het thema dit jaar, ‘Kunst en vermaak’, was uitstekend toepasbaar op het verhaal dat over Paushuize verteld kan worden. Paushuize heeft als één van de belangrijkste en grootste privéhuizen in de stad altijd een grote aantrekkingskracht gehad op de elite, die hier samenkwam voor diners, concerten en partijen. Maar ook soldaten vierden hier feest: in 1672 was Paushuize een feestgebouw van de Franse troepen, waarbij veel schade is aangericht. Tijdens de onderhandelingen voor de Vrede van Utrecht, in 1712, werden ontvangsten georganiseerd door de afgezant van de Keizer. In 1795 werd Paushuize een logement voor bruiloften en partijen. Als eigendom van de stad, in 1813, werd Paushuize een koffiehuis en mocht het Stadsmuziekcollege optredens geven. Nog altijd is Paushuize een belangrijke plek voor ontvangsten, feesten, concerten en bruiloften.
Haardplaat met het familiewapen van Joan Huydecoper, anoniem, in of na 1647 – ca. 1660
Tegels, haardplaten, spiegels, vijzels. Dit soort objecten zie je niet zo vaak in een museum, maar het depot staat er vol mee. In de nieuwe tentoonstelling ‘Schatten uit het depot’ in het Rijksmuseum worden juist deze interessante objecten in de belangstelling gezet. Door er een heleboel tegelijk te laten zien, wordt de sfeer van de vroegere, veel vollere musea nagebootst en ontstaat er ook een beetje het ‘depot-gevoel’.
Afgelopen week kregen wij, de projectmedewerkers die de collectie voorbereiden op de verhuizing naar het nieuwe CollectieCentrum Nederland, een rondleiding door conservatoren Femke Diercks en Lucinda Timmermans. De tentoonstelling is nog te zien t/m 18 november 2019.
Door de hele stad liepen gister weer mensen met een Open Monumentendagkrant, en de bekende vlaggen wapperden bij zo’n zeventig monumenten voor de deur. Ook Paushuize is weer druk bezocht: zo’n 650 bezoekers kregen een rondleiding door één van de elf vrijwilligers, en nog veel meer mensen genoten op de zonnige binnenplaats van muziek van het Provinciekoor, een lezing over Paushuize in Europees perspectief door Wybo Heere of van een vers gezette cappuccino van BabesCoffee. Ook konden ze in de militaire wachthuisjes op de foto of de mini-expo met foto’s uit het Utrechts Archief bekijken. Met dank aan de fantastische vrijwilligers, de enthousiaste bezoekers en het mooie weer kunnen we weer terugkijken op een geslaagde editie!
Voor een prachtig voorbeeld van de Amsterdamse School in Utrecht ga je naar het het Anatomiegebouw, het minder bekende zusje van het Postkantoor op de Neude, naar ontwerp van dezelfde architect, Joseph Crouwel. Het is gebouwd als Veterinair Anatomisch Instituut voor de Veeartsenijschool in 1918. Let binnen vooral op de beeldhouwwerken van H.A. van den Eijnde (lees hierover ook dit artikel van Arjan den Boer) en de snijzaal.
Deze bescheiden villa, gebouwd in 1932 voor en door Sybold van Ravesteyn, zou ik zelf wel willen bewonen. Ik houd van de combinatie van de strakke lijnen van het Nieuwe Bouwen en de ronde krul waar Van Ravesteyn zo bekend (en verguisd) mee is geworden. Hier krijg je echt het gevoel dat je bij de architect thuis mag kijken (en getuige de foto bovenaan voelen de bezoekers zich ook helemaal thuis). Lees meer over dit huis op de website van Hendrick de Keyser, de eigenaar van het gebouw.
Normaal gesproken is het Gele Kasteel op het Janskerkhof niet toegankelijk voor niet-leden, maar tijdens Open Monumentendag kan iedereen, student of geen student, man of vrouw, binnen kijken. Ontworpen in 1899 door A.H. Zinsmeister en nog steeds in gebruik als sociëteit van het Utrechtsch Studenten Corps, doet het gebouw met de lichtgele bakstenen denken aan het werk van Berlage. Vergeet behalve binnen ook niet even buiten te kijken, naar de beeldhouwwerken op de gevel.
Het leuke van Open Monumentendag is dat je op plekken kunt komen die normaal gesproken niet toegankelijk zijn, en die daardoor iets geheimzinnigs hebben. Dat geldt zeker voor het Logegebouw van de Vrijmetselarij. Dit pand maakt ook deel uit van de route van het Beladen Erfgoed langs de Maliebaan.
Het oorspronkelijke geboortehuis van paus Adriaan VI is allang verdwenen, maar begin twintigste eeuw werd op deze plek de Paus Adriaanschool gebouwd, die in naam nog herinnert aan de enige Nederlandse paus ooit. Ik ga morgen op onderzoek uit om te zien of er behalve de naamgeving nog meer sporen van Adriaan te vinden zijn.
Vlak voor Open Monumentendag verscheen er een uitgebreid artikel over Paushuize in ‘Eeuwig Mooi’, de monumentenspecial van Plus Magazine. Het artikel, geschreven door Anne Wesseling, gaat in op het leven van Adrianus VI, de geschiedenis van Paushuize en bevat foto’s van Wim Lanser.
Op 26 augustus is het weer Open Paushuize. Dit keer zullen Tessa en Martina voor en na de rondleiding een mini-concertje geven. Ze zullen opera, operette en Hongaarse volksmuziek laten horen.
Vanaf 10.45 is iedereen welkom!
Op 8 september 2018 opent Paushuize de gehele dag de deuren voor Open Monumentendag. Het thema is dit jaar In Europa. Ook Paushuize vertelt bij uitstek een Europees verhaal, met sleutelfiguren als Karel V, paus Adrianus VI en Lodewijk Napoleon. Franse en Duitse bezetters, een Poolse paus en een Oostenrijkse graaf hebben hier hun voetstappen liggen. Ook in de architectuur en inrichting kom je de invloed van Europese stromingen tegen: van de laat-gotische pinakels en vroeg-renaissancistische speklagen in de buitengevel tot de neo-pompeiiaanse stijl in de beschilderde Balzaal.
Ook dit jaar is er een uitgebreid programma, met ieder kwartier rondleidingen, mini-colleges op de binnenplaats, koffie uit een piaggio en optredens van het Utrechts Provinciekoor. Het hele programma vind je terug op de website van de Open Monumentendag Utrecht.